تاریخچه کوچینگ کسب و کار در ایران و جهان

تاریخچه کوچینگ

تاریخچه کوچینگ (coaching) مربوط به روستایی به نام کُکِس (KOCS) در شمال غربی مجارستان است، که مردم آن روستا برای امرارمعاش به‌وسیله‌ی چرخ‌های دست‌ساز خودشان، از وین به بوداپست می‌رفتند. در قرن 16 میلادی، کالسکه‌هایی ساخته شدند و سراسر اروپا را فرا گرفتند که به آن کالسکه‌ها، کوچ (coach) گفته می‌شد. کوچ به کالسکه‌هایی گفته می‌شد که به‌طور خصوصی با پرداخت مبلغی، شما را از یک مبدأ مشخص به مقصد مشخص می‌بردند.

کوچینگ کسب و کار (Business Coaching)  یک حرفه رو به رشد است که مدیران را در تمام مراحل کار مانند نحوه مدیریت، برنامه‌ریزی، فروش، بازاریابی و … راهنمایی می‌کند. کوچ با طرح سوالات عمیق، مدیران را به یک سفر درون سازمانی می‌برد و آنها را با خود واقعیشان روبرو می‌کند. به این علت که بیزینس کوچ نیز به طور اختصاصی در خدمت کسب و کار شماست و کسب و کار شما را از محلی مشخص به موفقیتی مشخص می رساند به آن کوچ گفته می شود. در زیر با تاریخچه کوچینگ به معنایی که امروزه با آن آشنا هستیم یعنی بیزینس کوچینگ آشنا می شویم. با ما همراه باشید.

کوچینگ از کجا آمده است؟

در دهه 1970 نویسنده آمریکایی بنام تیموتی “گالوی” (Timothy Gallwey) ، مجموعه کتاب‌هایی با عنوان “درونی” منتشر کرد. او در این کتاب‌ها، مجموعه‌ای از ایده‌های جدید در ارتباط با مربیگری و دست‌یابی به موفقیت همه جانبه در رشته‌های مختلف ارائه کرده بود. رشته‌هایی مانند تنیس، اسکی و ... که نیاز به نظم، انضباط و قدرت درونی داشتند. راهکارهای کتاب‌ “گالوی” به چنان محبوبیتی رسیدند که حتی غیر ورزشکاران هم آنها را در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود به کار بستند. شرکت‌های بزرگ آمریکا نیز از ایده‌های او استقبال نموده و در سرتاسر ایلات متحده او را برای سخنرانی برای موفقیت در کسب و کار دعوت می کردند.

در طی سال‌های بعد افرادی چون ورنر ادهارد (Werner Edhard)  و توماس لئونارد (Thomas Leonard) نیز ایده‌هایی درباره مربیگری و موفقیت در کسب و کار را در انگلستان و اروپا رواج دادند. اما این سر جان وایتمور (Sir John Whitmore) بود که راهکارهای “گالوی” را در کسب و کار به کار برد و اعتباری بزرگ به کوچینگ کسب و کار بخشید. در دهه 1990 IBM یکی از بزرگترین برندهای دنیا بود. البته که هنوز هم هست. اما در آن زمان IBM مانند راک‌استار زمان خودش بود و به تنهایی می‌درخشید. یک جایگاهی مانند جایگاه حال حاضر اپل. زمانی که IBM، کوچینگ را در دستور کار خود قرار داد، توجه تمام کشورهای پیشرفته دنیا از جمله استرالیا را به خود جلب کرد. یکی از عوامل مهم و حیاتی که باعث گسترش کوچینگ در کمپانی‌های بزرگی چون Fortune 500 شد، تغییر رفتار فردی و سازمانی بود. زیرا که کوچینگ رفتار سازمان‌ها و افرادشان را به صورت حرفه‌ای تغییر می‌داد. افراد که تغییر کرده بودند و رفتارشان حرفه‌ای‌تر شده بود، بسیار موثرتر کار می‌کردند و ریسک بیشتری هم می‌پذیرفتند.

وضعیت کوچینگ در حال حاضر

امروزه نه تنها شرکت‌های بزرگ، کوچینگ را به عنوان یک حقیقت غیرقابل انکار پذیرفته‌‌اند، بلکه کسب وکارهای کوچک و متوسط نیز برای آن جایگاه ویژه‌ای در نظر گرفته‌اند.  در دوران رکود اقتصادی، کمتر شرکتی است که کوچینگ را در کسب و کار خود غیرضروری بداند. کارآفرینان و مدیران بیشتر از هر زمان دیگری به راه‌اندازی یک کسب و کار موثر با یک تیم کوچک و بودجه اندک نیاز دارند. در دوران آشفته‌ی اقتصادی، شرکت‌هایی که به همکاری با کوچ‌ها (Coach) ادامه می‌دهند، در زمان‌های مورد نیاز، یک سیستم پشتیبانی خارجی دارند. اما شرکت‌های دیگر از مدیر گرفته تا پرسنل، در مواقع بحرانی روحیه خود را از دست میدهند. حالا دیگر کوچینگ جایگاه خود را در میان جوامع اقتصادی پیدا کرده است و برای موفقیت در کسب و کار، شدیدا به آن نیازمندیم.

تاریخچه کوچینگ در ایران

تاریخچه‌ی کوچینگ در ایران را شاید بتوان به زمان‌های بسیار دور نسبت داد. از مصادیق کوچینگ در تاریخ ما فراوان است. مانند زمان‌هایی که سیستم مرید و مرشد برقرار بوده و افراد در محضر یک شخص دانا کسب علم و طی طریقت می‌نمودند. با کمی دقت نمونه‌ها‌ی بسیاری از کوچینگ را در زندگی روزمره را در می‌یابیم؛ مادر و فرزند، استاد و دانشجو و… اما در ارتباط با کوچینگ در کسب و کار، باید اذعان داشت که این پدیده‌ی نوظهور و شگفت‌انگیز هنوز راه درازی را در پیش دارد. موسسات بسیاری در زمینه کوچینگ فردی، کوچینگ هنری و کوچینگ در کسب و کار فعالیت می‌کنند و سازمان‌های بسیاری نیز از آنها خدمات می‌گیرند. اما نکته بسیار مهم در ارتباط با آن در کشور در حال توسعه ما این است که باور کنیم، کوچینگ یک حرفه کاملا تخصصی است.

امروزه در ایران کوچینگ یک پدیده‌ی ناشناخته نیست و رفته رفته جایگاه خود را در میان بیزنس‌ها پیدا کرده است. اما به دلیل سابقه کمتر آن در ایران و همچنین از آنجا که یک کوچ تنها باید متخصص کوچینگ باشد، سو برداشت‌هایی در ارتباط با آن صورت می‌گیرد. همانطور که گفته شد، یک کوچ نیازی ندارد در همه زمینه‌ها تخصص کسب کند و تنها باید متخصص کوچینگ باشد. این ویژگی کوچینگ، راه مربی‌ها را به تمام کسب و کارها باز می‌کند. به دلیل همین انعطاف‌پذیری فوق‌العاده کوچینگ، در کشور ما بسیاری از افراد می‌پندارند با اندکی اطلاعات و مهارت می‌توانند نقش یک کوچ را تمام و کمال ایفا نمایند. از حضور کوچینگ در ایران دیری نمی‌گذرد و مدیران و رهبران باید با دقت و درایت، اقدام به انتخاب کوچ مناسب نمایند تا به موفقیت در کسب و کار  دست بیایند.

اگر می خواهید از کوچینگ و انواع آن بیشتر بدانید با ما همراه باشید.